Lakenlood
In grote bakken water, volaarde, urine en boter werd de stof gestampt door de vollers, waardoor de stof vervilte en min of meer egaal werd. Ten slotte werd het laken op zogenaamde ramen gerekt. Een goed eindproduct kreeg een lakenlood opgedrukt, als bewijs voor goede Leidse kwaliteit. De drapeniers zorgden met het stadsbestuur dat de prijs van het laken lager bleef dan die van de Vlaamse concurrenten, ten koste van de arbeiders en arbeidsters.
Leidse lakennijverheid onder druk
Het laken werd afgezet in het Oostzeegebied, het Duitse Rijk en in de Nederlanden; na 1500 ook richting Frankrijk, Spanje en Portugal. De lakennijverheid kreeg het echter steeds moeilijker door oorlogen, tegenstellingen binnen de stad en stijgende belastingdruk. Ook had men te weinig oog voor de veranderende smaak van de consument. Na 1520 verloor het zware degelijke en dure Leidse laken het definitief van de lichtere en goedkopere concurrenten.
- Productie voor de internationale markt